In ‘De File Voorbij’ beschreef ik hoe in een ‘disclaimercultuur’, een cultuur waarin niemand nog echt verantwoordelijk is en verantwoordelijkheid verward wordt met aansprakelijkheid, een wildgroei van verkeersborden de logica zelve is. Die inflatie aan signalisatie zorgt niet voor meer veiligheid. Wel integendeel. Door het bos ziet men de borden niet meer. En met de borden die men wél opmerkt wordt nog nauwelijks rekening gehouden. Daarvoor zijn er twee verklaringen. Ten eerste het gebrek aan geloofwaardigheid: veel borden staan er niet omdat ze nodig zijn, maar alleen maar om de wegbeheerder juridisch in te dekken. Ten tweede de normerosie die aan de gang is als gevolg van een gebrek aan handhaving en sanctionering.
Het antwoord op die evolutie begint nu stilaan zichtbaar te worden op en langs onze wegen: verkeersborden die extra in de verf worden gezet en van bijkomend commentaar ‘ter verantwoording.’
Een bord dat waarschuwt voor een bocht is dus niet meer voldoende. Het wordt aangevuld met de mededeling dat het echt wel om een gevaarlijke bocht gaat. En opdat het bord nog zou worden gezien, wordt die toelichting niet gegeven in de wettelijk voorziene format van wit op blauw maar zwart op reflecterend geel.
De Andere Kris Peeters 