De stad van de overmaat

De maat van The Big Apple is die van de overmaat, van in het (dus niet zo) kleine tot in het (heel heel) grote. Hoogbouw wordt, in velerlei opzichten overbodig, de hemel ingeprezen omdat het bij zou dragen aan een zuinig ruimtegebruik. Maar wie naar New York kijkt, kan er niet omheen: er wordt daar met ruimte gemorst bij het leven.

Niet alleen zijn er grote delen van de stad waar laagbouw en braakliggende gronden aan de orde van de dag zijn, ook en vooral zijn er de immense oppervlaktes die, niettegenstaande een bijzonder performant openbaar vervoerssysteem (de Subway), opgeofferd worden aan King Car (broertje van King Kong, ook thuis in New York).

Deze slideshow heeft JavaScript nodig.

Geloof het of niet: straatparkeren is in deze stad nog steeds gratis. De parkeerdruk is echter – maar eigenlijk moet ik zeggen: daardoor – zo hoog dat parkeergarages nog gouden zaken doen.

Daarnaast zijn er de ruimtevretende Expressways van Robert Moses zaliger die de stad letterlijk aan stukken rijten en ondanks (eigenlijk moet ik zeggen: door) hun enorme spanwijdtes het verkeer niet kunnen slikken.

Tel daarbij dat de meeste auto’s en vrachtwagens ‘oversized’ zijn en je komt aan hectaren en hectaren asfalt en beton die handen vol geld kosten in aanleg en onderhoud.

Het mag dus geen verwondering wekken dat ze in zo’n lamentabele toestand verkeren dat wij Belgen het over een ‘failed state’ zouden hebben. Maar de Amerikanen hebben zich er schijnbaar in geschikt, al zal Trumps verkiezingsbelofte om te investeren in de infrastructuur van het land hier en daar wel in goede aarde zijn gevallen. Dat is dan weer tot overmaat van ramp.

Advertenties

Dreigingsniveau 3

“The car that last parked here is still missing”

Tafereel

Zonder Jeep kan je blijkbaar ook buiten de lijntjes parkeren.

Blijft de vraag: komt het door de kleur of door de sjoemelsoftware? Of zijn er nog andere gemeenschappelijke kenmerken?

Wegbeheerders kunnen hoe dan ook concluderen dat investeren in comfortabele parkeerfaciliteiten niet echt noodzakelijk is.

Blauwe zone

In het Kempische carnavalsdorp Herenthout houden ze wel van wat gekheid. Die hoeft niet eens op een stokje. Gewoon op de grond mag ook.

 

Als iets niet mag, kunnen we doorgaans niet genoeg borden hebben om dat duidelijk te maken. Maar om iets toe te laten, hebben we genoeg aan een streep verf.

Ik verwed er mijn hoofd op dat op drukke dagen elke automobilist de lijn zal lezen als een toestemming om op het trottoir te parkeren. De slimsten zullen hoogstens twijfelen: moeten we een parkeerschijf leggen of niet?

Van een stoetersdorp een stoepersdorp maken, dat is zo gesmurft. In beide gevallen is het een kwestie van over de schreef gaan.

Bordenzone

We kennen allemaal het fenomeen: mensen vinden dat er te snel wordt gereden in hun straat en dezelfde mensen vinden dat het in andere straten niet snel genoeg vooruit gaat. Voor politici een haast onmogelijke opdracht om dan iedereen tevreden te stellen.

“Haast”, want de creativiteit van politici wordt al te makkelijk onderschat. In mijn gemeente bijvoorbeeld hebben ze er een mooi compromis op gevonden.

Ze bakenen zones 30 af maar zorgen ervoor dat niemand ze ziet. Resultaat: de bewoners hebben hun zones, de bestuurders hebben er geen last van. Iedereen blij. Noem het gerust het ei van Columbus.

In Herentals laten ze de zone 30 beginnen op de meest onlogische en dus ook onverwachte plaatsen: geen aanknopingspunt, geen grens, geen poort, alleen een plompverloren bord dat soms letterlijk schuil gaat achter geparkeerde voertuigen.

Een cynisch mens zou kunnen opmerken: “Gelukkig wordt er niet gecontroleerd door de politie, want dat zou oneerlijk zijn.”

Toch vallen er nog verrassingen te noteren. Pas toen ik thuis mijn foto bekeek, merkte ik de merkwaardige bebording op: een zonebord ‘verboden te parkeren’ met daaronder een bord ‘verboden te parkeren’ met begeleidende pijl.

Intrigerend wel. Wat zou het betekenen? Dat op sommige plaatsen het verbod nog méér geldt dan elders? Of is het fijnzinnige ambtenarenhumor, een postmodernistische knipoog naar de verboden te verbieden-paradox?

Overigens is zo’n zonebord ‘verboden te parkeren’ best wel een goed idee. Het past een mouw aan een domme Belgische regel waar Willy Miermans mij onlangs nog attent op maakte: parkeren is hier (enkele uitzonderingen daargelaten) “overal toegelaten tenzij het uitdrukkelijk verboden is”. Die logica zorgt ervoor dat wij fortuinen uitgeven aan foeilelijke roodblauwe borden in onze dorps- en stadskernen.

Dan hebben de Nederlanders, met hun spreekwoordelijke zuinigheid én nuchterheid, dat beter bekeken: daar is parkeren sowieso “overal verboden behalve waar het uitdrukkelijk toegelaten is.” Misschien is het een ideetje voor onze altoos naar besparingen speurende overheden?

Observaties uit het alledaagse

‘Sortie jour et nuit’, dat is gemakkelijk gezegd!

Stellen wij ons ook eens in de plaats van de arme Porscherijder die (ook) geen uitweg zag. Hem werd ooit nog aangeleerd: “Als je met een probleem geen weg weet, dan moet je het parkeren.”

En zo gezegd, zo gedaan.

Assorti parkeren

Tijd voor nog eens een bijdrage aan ons Zakkenwoordenboek van het Parkeren.

Ook fietsers laten zich wel eens verleiden tot assorti parkeren. Soms zou je haast denken dat het gewone weggebruikers zijn.