‘Wanneer wordt een boek een boek? Het moment waarop de schrijver het manuscript indient? Zodra het eerste exemplaar van de pers rolt of wanneer het boek voor het eerst over de toonbank gaat?’
Boekhandelaar Steven Van Ammel vraagt het zich af in een van zijn onvolprezen stukjes in De Standaard der Letteren (zaterdag 2 april): literatuur over literatuur, metaliteratuur van de bovenste plank.
Wanneer wordt een boek een boek? Voor mij is dat op elk van de momenten die hij noemt. Intussen heb ik de geboorte van ‘Weg van het systeem’ zo al ruim drie keer gevierd – al komt er telkens ook wat rouw aan te pas, want telkens weer is daar het besef dat ik er nu niks meer aan kan veranderen, dat het proces van verbeteren voorbij is. In het slechtste geval voor altijd. In het beste geval tot de tweede druk.
Van Ammel vergeet nog een moment te noemen waarop een boek een boek wordt – en misschien wel het belangrijkste: het moment waarop het boek gelezen wordt. Zonder lezers geen boek. Multatuli, ‘ik wil gelezen worden’, het geldt voor elke schrijver.
Daarom ben ik verheugd over de berichtjes van lezers die nu beginnen binnen te sijpelen. De eerste recensies van vrienden, kennissen, onbekenden – soms alleen maar van de eerste bladzijden, soms al van het hele boek.
Voor wie nog niet zo ver is, heeft de uitgever een leesfragment op z’n website gezet. U vindt het hier en in het beste geval smaakt het naar meer en wordt mijn boek weer een beetje meer een boek.
De Andere Kris Peeters 