Helaas een evergreen op ons openbaar domein, zélfs bij recente herinrichtingen. Wie hier de logische looplijn volgt knalt tegen een infobord, struikelt over een boomspiegel, botst tegen een boom en belandt, indien dan nog niet afgevoerd met een ambulance, tenslotte in de beplanting. Waarna hij of zij een GAS-boete krijgt, want dat mag niet.
Slechtzienden zijn helemààl aan hun lot overgelaten, want beschikken over geen enkele geleidelijn.
Nu het de laatste dagen toch over de tekortkomingen van ons onderwijs gaat: wordt het niet de hoogste tijd dat de opleidingen van ontwerpers en technisch tekenaars een (liefst geblinddoekte) les besteden aan ‘de looplijn’?
In afwachting daarvan stel ik voor dat de nieuwe verkozenen na 15 oktober allemaal een verplichte cursus ‘plan lezen’ volgen, zodat dit soort miskleunen geen kans meer krijgt om goedgekeurd te worden.
volgens mij kan je Willy Miermans eens vragen om dat in zijn lessen te verweven, die was destijds erg verhelderend tijdens de lessen sociologie in mijn Productdesign-opleiding. De verklaring van de afstand tussen steden, of de reistijd haal ik af en toe nog terug boven.
LikeLike
Het zou me verbazen als dat niet ergens aan bod komt in zijn lessen, al is er in het eerste jaar Verkeerskunde aan de UH niet speciaal aandacht aan besteed. Maar misschien/vermoedelijk volgt dat de komende jaren wel. (Wat niet wil zeggen dat er onrechtstreeks wel aandacht is gegeven aan zulke zaken.)
(Zo, en nu nog wat studeren voor twee examens van Willy Miermans 😉 )
LikeLike
Het komt natuurlijk voor in zijn lessen. Willy Miermans is de laatste wie in deze ook maar iets kan worden verweten. Integendeel: hij mag als model dienen. Helaas krijgen de meeste technisch tekenaars, ontwerpers van openbaar domein en tutti quanti nooit les van deze man.
LikeLike
Eigenlijk is het ook spijtig dat er mensen ‘les over moeten krijgen’, terwijl gewoon wat sociale intelligentie/inlevingsvermogen volgens mij al heel veel doet. Hoewel ik vooral de zaken bekijk vanuit fietsoogpunt, is het voor mij ook steeds een reflex om na te denken over hoe bepaalde infrastructuur ‘werkt’ (of niet werkt) voor rolstoelgebruikers, slechtzienden, … Iedereen die ook maar eventjes de inspanning doet om zichzelf de vraag te stellen: “Hoe zou dit zijn voor een slechtziende.” kan volgens mij in een situatie zoals op de foto het antwoord ook wel bedenken.
LikeLike
Nog even ter verdediging van (sommige) ontwerpers. De exacte locaties van zo’n dingen als de vuilnisbak of het informatiebord, staan vaak niet eens op papier, of toch niet op de papieren die in handen komen van de uitvoerders. En zelf indien het exact op papier staat, is het maar de vraag of de aannemer daar wel gedetailleerd naar kijkt.
Bovendien worden aannemers soms geconfronteerd met b.v. ondergrondse leidingen, waardoor de plaatsing op de ingetekende locatie niet altijd mogelijk blijkt. Dat is natuurlijk geen reden om er zo’n soepje van te maken, maar het probleem ontstaat dus soms op een ander niveau dan de technisch tekenaars of ontwerpers van het openbaar domein.
LikeLike
Om nog te zwijgen van tijdelijk geplaatste borden. Mijn grootste ergernis zijn parkeerverbodsborden die op een smalle stoep geplaatst worden waardoor kinderwagens en rolstoelen niet meer langs kunnen. Die verwijder ik consequent van de stoep. Het toppunt van de arrogantie van centraal autodenken; zwakke weggebruikers hinderen om toch maar geen halve meter parkeerplaats te moeten verliezen.
LikeLike